Antioxidatzaile hitzak honako hau adierazten du: gure gizartean prebalentzia handia duten patrologiak sor ditzakeen oxidazio-kaltea prebenitzeko substantzia batzuek duten propietatea.  Azken urteotako azterlan ugariren helburua izan da antioxidatzaileak izan daitezkeen konposatuen ingestioak dituen propietate onuragarriak erakustea, eta substantzia horien kontsumoa sustatzea.

 

Frogatu da zeinbat metalek —kobrea, manganesoa, selenioa eta zinka– zelulak oxidazio-kaltetik babesten dituztela. Mineral horiek zelulak oxidazio-kaltetik babesteari buruzko propietate osasungarrien adierazpenen onespena dute, Europako araudiaren esparruan.

 

Herritar heldu osasuntsuek elikagai aberastuen eta elikadura-osagarrien bidez kobre-, manganeso-, selenio- eta zink‑osagarriak kontsumitzea  segurua da Europako araudiak ezarritako baldintzetan. Bestalde, bibliografia zientifikoak iradokitzen du metal horiek efektu pro-oxidatzaileak izan ditzaketela dosi edo baldintza jakinetan. Antioxidatzaileak dituzten elikadura-osagarriek ez dute erakutsi gaixotasun kardiobaskularrak edo minbizia izateko arriskua murrizten dutenik. Hortaz, gomendatzen da azterlanak metodologia egokiaren bidez egitea, efektu horiek eta efektuok zein baldintzatan gertatzen diren sakonki aztertzeko, bai eta horien efektu kaltegarriak aztertzeko ere.

 

Horrez gain, zelulak oxidazio-kaltetik babesten dituzten konposatuak elikagai askotan daude modu naturalean. Beraz, askotariko dieta orekatu bat nahikoa da herritar osasuntsuen nutrizio-beharrak asetzeko, eragin antioxidatzailea duten konposatuei dagokienez. Zinkaren kasuan baino ez, Espainiako helduek defizita izaten dute; izan ere, gizonen % 60k baino gehiagok eta emakumeen % 40k baino gehiagok ez dute nahikoa zink kontsumitzen.

 

Era berean, haurdun dauden edo bularra ematen duten emakumeek, haurrek, adinekoek eta zenbait patologia dituzten pertsonek osasun-arloko profesional bati kontsultatu ondoren baino ezin dituzte osagarriak kontsumitu, oso informazio gutxi baitago etapa horietan substantzia askoren segurtasunari buruz, eta, gainera, batzuetan sendagaiekiko interakzioa izan dezakete.  Inola ere ezingo dira sendagaien ordez kontsumitu, gainbegiratze mediko egokirik gabe.

 

Elikadura-osagarrietan fabrikatzaileak gomendatutako eguneko kontsumo-dosiko erabil daitekeen gehieneko mineral-kopurua eta elikagaiei gehi dakiekeena ezartzeko, aintzat hartu behar dira bitaminen eta mineralen segurtasun-maila gorenak eta beste elikadura-iturri batzuetatik eratorritako bitaminen eta mineralen ingestioa, elikadura-osagarriei buruzko 2002/46/CE Zuzentarauak eta elikagaiei bitaminak, mineralak eta beste zenbait substantzia zehatz gehitzeari buruzko 1925/2006 (EE) Erregelamenduak ezarritakoarekin bat.

Efektu pro-oxidatzaileak eragin ditzaketen antioxidatzaileak elikadura-osagarrietan: kobrea, manganesoa, selenioa eta zinka